Zo klein als je bent
Toch ga je het winnen
Ik ben reeds nerveus
En het moet nog beginnen
Dit bordje met pap
Scheidt mij van de vrede
Wanhopig ga ik voort
Met mijn dwang en smeekbede
Met rammelaars en spelletjes
Met liedjes en een fluit
Enkele happen gaan naar binnen
Tot ik op de muur stuit
Van jouw stenen niet willen
Van je tanden-op-elkaar
Ik worstel nog verder
Maar de onmacht is daar
Je trekt aan de lepel
En slaat in het bord
Ik ga door met een strijd
Die steeds smeriger wordt
De eindfase nadert
Ik vrees voor de signalen
Jouw gevaarlijke hoestjes
Die de pap terug gaan halen
Genade! Spuug het niet
Op je truitje, op je bord
Waarmee alles in één klap
Tot zinloosheid wordt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten